|
|
|
|
 |
| SARI SAÇLI |
11-11-2013
İlk gördüğü şeydi o
Öylesine parlak
Öylesine büyük
Öylesine sıcaktı ki
Daima onunla olmak istedi.
Sonra kararmaya başladı etrafı
''Beni bırakma,gitme''diyecekti
Ansızın yapayalnız kaldı
Üşüyordu
Bir daha onu göremeyecek olmak mı
Yoksa tekrar o karanlığa hapsolmak mı
daha ürkütücü
Tekrar kavuşabilmek için aydınlığa
Bitkin düşene kadar dualar etti,yalvardı
Bir ışık süzülünce omzuna uyandı.
Bu kez kaybetmemek için onu
Kendini tanıtmalıydı
''merhaba''dedi güneşe
''ben ayçiçeği ,sizi seviyorum''
Kahkahalarla güldü güneş
''Boyun bana erişinceye dek
konuşamazsın benimle
Binlerce ayçiçeği aşık bana
senin özelliğin ne?''
Bir umut doldu içine
O günden sonra
Başını hep dik tuttu,erişebilmek için güneşe
Her gün şarkılar söyledi aydınlıkta
Geceleri hüzünle bekledi sabahın gelmesini
Boyu uzadı zamanla
Sarı saçları vardı
Simsiyah taneleri güzelleşmişti
Artık zamanı geldi
konuşabilirim senle derken
belinde bir acıyla irkildi
Onu kopartan ele bakarak ''daha değil''diyebildi.
Acıyla yuvarlanırken yere
''Sana ulaşamadım''dedi güneşe
son bir gayretle
Güneş umursamadı bile
Cansız bedeni düştü toprağın kollarına
''Ben hep yanındaydım
ama hiç aşağı dönüp bakmadın''
diyebildi toprak,
sarılarak köklerine.
|
|
|
|
