|
|
|
|
 |
| AYÇİÇEĞİ |
11-11-2013
AYÇİÇEĞİ
İlk gördüğü şeydi o
Onca zaman karanlıktan sonra
Öylesine parlak
Öylesine büyük
Öylesine sıcaktı ki
Daima onunla olmak istedi
Sonra karamaya başladı etrafı
Beni bırakma,gitme diyecekti
Ansızın yapayalnız kaldı
Üşüyordu
Bir daha onu göremeyecek olmak mı
Yoksa tekrar o karanlığa hapsolmak mı
Daha ürkütücü
Tekrar kavuşabilmek için aydınlığa
Bitkin düşene kadar dualar etti,yalvardı
Bir ışık süzülünce omzuna uyandı
Bu kez kaybetmemek için onu
Kendini tanıtmalıydı
''Merhaba''dedi güneşe
''Ben ayçiçeği,sizi seviyorum''
Kahkahalarla güldü güneş
''Boyun bana erişinceye dek
konuşamazsın benimle
Binlerce ayçiçeği aşık bana
senin özelliğin ne?''
Bir umut doldu içine
O günden sonra
Başını hep dik tuttu erişebilmek için güneşe
Her gün şarkılar söyledi aydınlıkta
Geceleri hüzünle bekledi sabahın gelmesini
Boyu uzadı zamanla
Sarı saçları vardı artık
Simsiyah taneleri güzelleşmişti
''Artık zamanı geldi
konuşabilirim seninle'' derken
Belinde bir acıyla irkildi
Onu kopartan ele bakarak
''daha değil''diyebildi
Acıyla yuvarlanırken yere
''Sana ulaşamadım'' dedi güneşe
son bir gayretle
Güneş umursamadı bile
Cansız bedeni düştü toprağın kollarına
''Ben hep senin yanındaydım
ama hiç dönüp bakmadın''
diyebildi toprak
Sarılarak köklerine
by Sacide Seçkin
|
|
|
|
