CARPE DİEM

Hayat anlardan oluşur ama farkında değiliz.1 saat içinde binlerce an var.Ancak o an bizim için bir anlam ifade ettiği 

zaman farkına varılır.Bir yarışçının finish çizgisine varmak için gösterdiği tüm çaba son an içindir.Bir bebeğin doğum anı 

 onun ve ailesinin en önemli anıdır.Ama Amerikan filmlerinde önemli gösterilen ,benimsetilmeye çalışılan bazı önemsiz anlar 

var ki;farkında olmadan esiri oluyor,benimsiyoruz.

Yıllar önce severek izlediğim DİRTY DANCİNG filmini izledim biraz önce.Adındaki kışkırtıcı yan filmde de görsel ve duygusal 

olarak yoğun şekilde vurgulanmış.Bir grup işi gücü olmayan ,eğitimsiz,kürltürsüz,tek hünerleri çok iyi dans etmek olan genç

hak ettikleri gibi bataklık içinde debeleniyor.Bu pislik içine karışan masum görünümlü ama tutkuları olan bir genç kız herkes

gibi onları aşağılamk yerine içlerine karışmak,onlardan biri olmak istiyor...Buraya kadar her şey doğal.Her gençte biraz tutku

ve farklı olana karşı bir çekim vardır.Bu durum karşısında aileler iyi yetişmiş çocuklarını koruma altına alır,o gruptan ayır-

maya çalışır.doğru olanı da bu zaten,bende olsam öyle yaparım.Bu süreçte aile ile ilişkiler biraz gerilir hatta kopma noktasına 

yaklaşır ama sonunda iyi aile çocuğu diğerlerinden ayrılır.Bir süre sonra da ailesinin ne kadar haklı olduğunu görür.

     Filmde ise bu kuralsız gençlere sözde ahlaki bir yan eklenmiş.Gayrimeşru yoldan gebe kalan genç kıza yardım ederek erdem 

sahibi olmuşlar:-)))Masum genç kız burada yine iyiliğine devam ediyor.Tabii her ne kadar bir iyilik genç kıza yapılmış olsa da

esas sebep AŞK.Aşık olduğu erkeğin onayını kazanmak.

     Beni en çok sinirlendiren ise final sahnesi:dans etmesi yasaklanan genç veda gecesinde grubu ile birlikte sahneye çıkıyor.

Bizim iyi kızla dans etmeye başlıyor.Baba tam müdahale edecekken anne onu durduruyor.Anne ve baba kızının başarılı dansından memnun.

Tüm salon gençleri alkışlayarak dansa iştirak ediyor.

Ne kadar da güzel :barış sağlandı,herkes mutlu,kirli dans yapan gençlerin kabul töreni başarıyla sonuçlandı.

İyi ama o zamana kadar kızının o gençlerle dans etmesine karşı çıkan bu ebeveynlerin gözünü ne kör etti.Bir dans ANI nasıl böyle 

coşkulu bir kabule dönüştü.....

    Hayat mücadelesi veren bir insanın kurtulduğu an kutsaldır.Yaşama dönüştür.Alkışla değil ama şükürle kutlanmalıdır.

Ama otoriteyi yıkan haksız mücadeleler kabullenilemez.Yaşamın her anı çok değerli.Hakkını vererek,her an işe yarar şekilde ve

tekrarı olmadığını bilerek yaşanmalıdır.Ama mutlu olmak adına anı yaşamayı bir sınırsızlık olarak kabul etmek sadece Amerikalılara

özgü bir davranış tarzı.Yada gözlerimizi bu mutlu anlarla kamaştırıp tatlı bir rüyadayken kendi bildiklerini yapmalarına izin vermemiz

için oynanan bir oyun.

 

 

14-ekim-2014    by Sacide Seçkin